Van oude mensen...

Oud zijn is niet hip. Discussies in de media verhalen bijvoorbeeld over zielige ouderen weggestopt in de meest vreselijke verpleeghuizen. Daar moet natuurlijk wat aan gebeuren. Maar ook fitte ouderen zijn niet hip. Sterker nog, in de politieke discussie mogen ze geen mening hebben. Ze worden meteen neergezet als mastodonten. In de politiek vindt mijn generatie dat de tijd gekomen is, dat wij aan de beurt zijn. Gezien de prestaties van mijn generatiegenoten sluit ik me hier niet meten bij aan. Stef Blok bijvoorbeeld is van hetzelfde bouwjaar als ik. Van hem word ik niet blij, onverzoenlijk naar de oppositie maar wat heeft hij zelf tot nu toe te vertellen? Of neem Sabine Uitslag, haar berichten op twitter doen je vermoeden dat je met een puber te maken hebt, de CDA-groupie zogezegd. Nee, dan mevrouw Hannie van Leeuwen. 84 jaar en "still going strong". Wat een bewondering heb ik voor haar. Zij heeft de oorlog nog meegemaakt, sterker nog, ze heeft aan verzet gedaan. En nu, zoveel decennia later doet ze weer aan verzet. Beschaafd, netjes, maar het komt wel knalhard binnen. Althans bij mij. Ze is niet van mijn partij, maar wat zou ik graag meer van dit soort mensen aan de politieke top zien. Maar helaas, Van Leeuwen stopt met haar activiteiten voor het CDA. En dan reageert een "jongere" op Joop.nl als volgt: "De partij moet gezuiverd worden van de oude garde en verjongen met standpunten die passen in dit tijdsgewricht. Van Agt, Lubbers, ze moeten plaats maken voor nieuwe denkbeelden en niet de partij terug de jaren 70 in willen slepen. Vooruitgang is nodig".

Grappig dat jong zijn en vooruitgang altijd met elkaar in verband worden gebracht. In mijn ogen is Van Leeuwen veel beter in staat vooruitgang tot stand te brengen dan jonge CDA-vrouwen zoals de eerder genoemde Sabine Uitslag of Mirjam Sterk. Tenzij je vooruitgang definieert als het alsmaar doorgaan met individualisering, de zwakken de zwakken laten en hosanna he voor het kapitalisme. Als je geen cohesie wilt in de maatschappij, maar gewoon ieder voor zich. Dan heb je meer aan types als Uitslag en Sterk. Ik zeg niet dat deze dames niets doen voor de maatschappij, maar hun visie op de samenleving (of het gebrek eraan) spreekt me niet aan. Laten we als dertigers en veertigers niet denken dat we alle wijsheid in pacht hebben. Laten we niet denken: "van oude mensen, de dingen die voorbijgaan". Maar laten we luisteren naar mensen die zo veel meer meegemaakt hebben dan wij. En in elk geval, laten we er royaal respect voor hebben. Ja, laten we oud zijn gewoon heel hip maken.

Berlusconi in Nederland

Het kabinet Rutte is alweer een paar weken geïnstalleerd en de regeringsverklaring is afgelegd. Uitgebreid is natuurlijk het verslag in de media. De laatste maanden erger ik me steeds meer aan de berichtgeving over politiek. Het is Wilders voor en Wilders na. Iedere opmerking van de grote blonde leider wordt uitgebreid in het nieuws gebracht. Dit geldt ook voor zijn onfatsoenlijkheden in de kamer. “Daar heb je hem weer” als Cohen Wilders wil interrumperen is daarvan een duidelijk voorbeeld evenals het immens kinderachtige “huilie-huilie”. Wat moet je er als kiezer mee? Waarom moet ik dat overal waar ik ben zien en horen? Waarom wordt het steeds herhaald? Ik heb er niks mee. Doe maar wat meer fatsoen.

Maar er is hoop. Vandaag was de nieuwe fractievoorzitter van het CDA in Buitenhof en vertelde dat hij fatsoenlijk wilde debatteren. Dat heeft hij ook gedaan de afgelopen week en samen met Cohen en Roemer vond ik hem een verademing. Maar nee, de interviewer wilde weten waarom Van Haersma Buma niet wat harder was, want dan alleen kon je het debat toch winnen? Wat de interviewer vergat, was dat Wilders niet echt debatteert en dat het gestrekte been van Stef Blok van de VVD ook nauwelijks als debat gezien kan worden. Gelukkig dat premier Rutte wel een inhoudelijk debat wilde voeren. Hij maakte weliswaar een uitglijder bij het debat over de dubbele paspoorten, maar daar faalde in mijn ogen ook de Kamer. Rutte gaf namelijk een inhoudelijk argument waarom hij een verschil ziet tussen een Turks en een Zweeds paspoort. Dit betrof de invloed die het land van het “tweede” paspoort uitoefent op zijn burgers. En dat ligt voor Turkije anders dan voor Zweden. Je hoeft het met dat argument niet eens te zijn. Je hoeft het met Rutte’s handelswijze niet eens te zijn. Maar Rutte had daar met inhoudelijke tegenargumenten moeten worden aangepakt. Die werden niet naar voren gebracht. Een gemiste kans. Ook de media lieten dit liggen, het ging weer alleen over de vorm.

O ja, de media. Daar begon ik mee. Net als in de politiek beheerst de PVV de media. Iemand schreef onlangs dat het journaal opende met de zin: “Geert Wilders is het niet eens met president Obama”. Let wel: het gaat hier om de leider van de derde partij van Nederland die het niet eens is met de president van (nog steeds) het machtigste land van de wereld. Je zou Obama zien denken “Gurt who?”. Het laat zien hoe ver de media doorgeschoten zijn. Met als voorlopig dieptepunt het het afbellen van Jan Marijnissen door Pauw en Witteman omdat PVV-er Martin Bosma niet met de SP-voorzitter om tafel wilde. Waarom moet ik toch steeds vaker aan Berlusconi denken?

Aapjes kijken

Gisteren was ik op de Apenheul. En gewoon omdat ik ze leuk vind een paar foto's van aapjes! (met mijn nieuwe lens)

Het is weer donker...

Helaas, de vreugde was van korte duur. Rechts gaat er komen. Vanmiddag was ik ziek thuis en keek naar het debat. Stuitend was de arrogantie van Mark Rutte, stuitend was de houding van de PVV-fractie als Cohen aan het woord was, stuitend was het gedraai van Maxime Verhagen. Ik hoop dat Beatrix Rutte er vanavond flink van langs gegeven heeft voor zijn gedrag. Maar ook daar zal Rutte zich niets van aan trekken. Hij acht zich onoverwinnelijk (maar heeft volgens mij geen idee waar hij aan begint).

Een ding is duidelijk voor volgend jaar maart: een stem voor de VVD en voor het CDA is een stem voor Wilders. Het is niet anders. De polarisatie gaat er komen. Kiezers van rechts gedragen zich op twitter ronduit onbeschoft, zelfreflectie is er niet bij. Maar ook op meer persoonlijk vlak, zonder dat er harde woorden vallen is het merkbaar. Ik voel - zoals al eerder gezegd - afstand tot mijn eigen familie omdat zij dit nieuwe kabinet van harte ondersteunen. Voor het eerst zit mijn buitenbeentjes-positie die ik heb me echt in de weg. Het is niet anders. Ik zal mijn mond niet houden. Mark Rutte wil premier worden van zo veel mogelijk Nederlanders. Zijn houding deze middag heeft er voor gezorgd dat hij in elk geval geen premier van alle Nederlanders wordt. Want mijn minister-president wordt Rutte nooit en te nimmer.

Een zonnig weekend

Heerlijk, de zon schijnt weer eens. Letterlijk, maar ook figuurlijk. Het mislukken van het minderheidskabinet van VVD en CDA, met gedoogsteun van de PVV is (voorlopig) van de baan. Mijn eerste reactie op Twitter: YES-YES-YES.

In de media komen nu veel CDA-ers en VVD-ers aan het woord die het jammer vinden. Men wil dat Mark Rutte een regeerakkoord gaat schrijven en dat partijen daar op in kunnen tekenen. Het is geen kunst te raden dat men hierbij denkt aan het akkoord waaraan de laatste drie weken gewerkt is. Het akkoord waar rechts Nederland van zou smullen (en laten we maar even niet bedenken wat links Nederland ervan zou gaan doen). Gevolg: dezelfde drie partijen plus de SGP tekenen in. Voor alle overige partijen gaan de wensen van de VVD veel te ver, zij willen de pijn van de bezuinigingen anders verdelen. We zijn dan weer terug bij af. Want gaan Ferrier, Klink en Koppejan dan wel met de PVV in zee? (en wil iedereen nu eens ophouden deze drie mensen dissidenten te noemen?). Deze drie CDA-ers hebben oprecht grote bezwaren tegen samenwerking met de PVV. Natuurlijk hadden ze hun bezwaren eerder kunnen melden, maar zulke processen hebben soms ook tijd nodig. En ze houden goed stand. Ze hebben geweigerd te verklaren dat ze hun zetel op zullen geven als ze het niet met het CDA-congres eens zijn. Dit ondanks grote druk in de CDA-fractie, zoals een prachtig stuk vandaag in de Volkskrant laat zien. Ik heb bewondering voor deze drie mensen, ze hebben in elk geval lef.

Ik hoop daarom dat de koningin niet ingaat op het aanbod van de heer Rutte. "Over rechts" lijkt een heilloze weg. Voor andere partijen zal Rutte zijn piketpalen een stuk naar links moeten verzetten en de vraag is of hij dat in zo'n akkoord zal doen. Daarbij kont dat Rutte drie maanden de tijd gehad om een kabinet te vormen en heeft uitgesproken dat alleen rechts voor hem bespreekbaar was. Het lijkt mij dan ook geen recht doen aan de toch vrij povere prestaties van de heer Rutte in de formatie om hem nu alleen de lead te geven. Daar komt bij dat hij slechts met een zetel verschil de verkiezingen heeft gewonnen. Hij gedraagt zich echter alsof de VVD 30 zetels meer heeft dat de PvdA in plaats van 1. Wat dan wel? Eigenlijk heb ik geen idee. Ik ben niet jaloers op Beatrix. Maar wat er ook gebeurt: dit weekend schijnt in elk geval de zon!

Reactie geweigerd

Iedere dag horen we wel van CDA-ers die niet in zee willen met de PVV. Gelijk hebben ze wat mij betreft. Ik waardeer de ophef in het CDA een stuk meer dan de oorverdovende stilte binnen de VVD. Mannen als Veerman en Wijffels waardeer ik zeer, al zijn ze niet van mijn partij. Ik zie een van die twee wel als minister-president van een zakenkabinet of een extraparlementair kabinet. Liever dan Mark Rutte, die in mijn ogen nog nooit een staaltje leiderschap heeft laten zien. Juist nu zou Rutte zich als toekomstig premier moeten laten horen. Dat hij zich niet uit wil laten over de onderhandelingen begrijp ik. Maar juist hij zou zich scherp moeten uitspreken tegen de onfatsoenlijke reacties van veel mensen in de samenleving op de zorgen die CDA-ers en ook links uiten. Die onfatsoenlijke reacties komen niet alleen van PVV-ers maar ook van een deel van zijn eigen achterban. Echter, hij gooit olie op het vuur met zo ongeveer het enige wat hij in de laatste maand heeft gezegd: "de druiven zijn zuur bij de linkse kerk".

Rutte zou er goed aan doen eens een uurtje de reacties van Telegraaf-lezers te bekijken op de (keurig) morrende CDA-ers. Dan weet hij voor welke mensen hij het onder andere doet nu. Mensen die schelden, beledigen, kleineren de normaalste zaak van de wereld vinden, maar dat wel doen achter een virtuele muur. Het is echt stuitend om te zien wat er allemaal de wereld in geslingerd wordt. Er staan nog net geen doodsbedreigingen op. Waarschijnlijk haalt de moderator van de Telegraaf die weg. Grappige is dat de enige keer dat ik een wat onfatsoenlijke reactie op de Telegraaf-site wilde plaatsen deze geweigerd werd. Een aantal weken geleden bracht de Telegraaf het als groot nieuws dat 45% van haar lezers Wilders de slimste politicus vond tegenover slechts 3% Cohen. Ik kon het even niet laten en typte een wat flauwe reactie (ik geef het toe), namelijk dat ik het een GROOT compliment voor Cohen vond dat Telegraaf-lezers hem niet zien als de slimste politicus. En geloof het of niet: mijn reactie werd geweigerd. Hij was niet in lijn met de huisregels van de Telegraaf... Mijn mond viel open. Je wilt niet weten wat er namelijk allemaal over Cohen geschreven werd door de lezers van dat stuk. Kennelijk mag je critici van rechts uitmaken voor wat je wil, maar mag je geen kritiek leveren op het Telegraaf-publiek. Hoewel ik mijn eigen reactie ook kinderachtig vond, blijf ik het censuur van de bovenste plank vinden. Maar ja, volgens Rutte eet ik dan ook zure druiven in mijn linkse kerk. En weet je, die laat ik me dan maar lekker smaken.

Waarom ben ik eigenlijk zo boos?

Deze week heb ik me vaak afgevraagd wat me nu zo boos maakt om wat er in de politiek gebeurt. Zo boos en verdrietig dat ik er soms uren per dag aan denk en niet kan slapen. Niet gezond voor je gemoedsrust. Natuurlijk is de meest voor hand liggende verklaring dat wat er nu afgesproken gaat worden in de kabinetsformatie indruist tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid. De zwakke schouders de sterkste lasten. Als je zoiets op Twitter zegt, denken mensen meteen dat je zelf zwakke schouders hebt. Nou, die heb ik letterlijk en figuurlijk niet. Maar toch is dat niet hetgeen me het meest boos maakt. Ik weet al sinds ik jong ben dat er verschillende meningen bestaan over hoe je de welvaart zou moeten verdelen.

Nee, wat me vooral boos maakt, is het keiharde oordelen over mensen die je eigenlijk niet kent. En het goed praten hiervan. En het afzeiken van mensen die bezorgd hierover zijn. En waarom maakt met dat boos? Omdat het uiteindelijk over mijn buren gaat. Over die mensen hier in de omgeving die moslim zijn en met wie we samen in een gezellige buurt wonen. Over mijn buurman die na de vakantie de spullen mee naar boven sjouwt. Over mijn groenteboer die in al zijn enthousiasme iedereen overhaalt de lekkerste dadels van Amsterdam te kopen. Over die giechelende meiden in de winkelstraat die samen lekker puber lopen te zijn. En buiten mijn buurt gaat het over net zulke mensen. Over de buren van mijn moeder in een dorp in Brabant, die als ze 's avonds laat thuis kwam een oogje in het zeil hielden en keken of ze veilig binnen kwam. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Daarom maakt het me zo verschrikkelijk boos dat er drie mannen zijn die afspreken elkaars standpunten te accepteren over de islam. Waarom gebeurt dit? Waarom accepteren we dit?

Want hoe zouden wij het vinden als ons in een ander land hetzelfde overkwam? Hoe zouden wij het vinden als onze kinderen in een hoek gezet zouden worden al doen ze nog zo hun best op school? In een hoek, enkel en alleen omdat ze tot een bevolkingsgroep horen die onder vuur ligt. Stel dat we als bevolkingsgroep in dat land vaker dan gemiddeld in aanraking met de politie komen. Wil je dan dat jouw kind daar ook op aangekeken wordt, ook al doet het niks verkeerd? Kijk eens naar het wangedrag van sommige Nederlandse jongeren in Spanje en Griekenland. Die misdragen zich daar en vinden dat Spanjaarden en Grieken zich hier maar aan aan moeten passen. Voor die jongeren heb ik weinig respect. Maar moet ik daar alle Nederlandse jongeren op aan kijken?

Kortom: het gaat over mensen. Mensen die net als jij en ik een leven willen dat bij hen past en waar ze plezier in hebben. Mensen die samen met Nederlanders er wat van willen maken. Die mensen maken het merendeel van de moslimbevolking uit. Politici zouden hierin het voorbeeld moeten geven. Die zouden niet moeten accepteren dat er zo over een bevolkingsgroep gesproken wordt. Niet door een politieke partij en ook niet door individuele Nederlandse burgers. De vrijheid van meningsuiting is een groot goed, maar wat als het andere vrijheden in de weg dreigt te gaan staan? De vrijheid om te leven als elke Nederlander. En omdat die vrijheid voor een deel van mijn (en jouw) buren onder druk staat, ben ik boos. Heel boos.

Rare week

Ik vond het maar een rare week deze week. Terwijl ik van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat achter de computer zat om deadlines te halen, kon ik het ook niet laten zo veel mogelijk te lezen over de ontwikkelingen in ons land. Er schiet dan toch veel door je hoofd. Van de geschiedenislessen over de Tweede Wereldoorlog, tot het op het spel staan van je baan, tot emigreren naar New York, tot je eigen contacten met mensen die je aardig vindt maar die rechts gestemd hebben, tot denken: "de tijd zal het moeten leren".

Kortom, ik maak me erg druk over wat er nu allemaal gebeurt. Wat ik deze week heb gezien stemt me treurig. De houding van Mark Rutte en Maxime Verhagen tijdens het debat van woensdag: genant. Twee pubers die hun klasgenoten belachelijk zitten te maken door een lange neus te maken en steeds samen te zitten smoezen. Een collega van mij heeft wel eens gezegd dat ze niet weet hoe ze haar zoon nog moet opvoeden als ze naar dergelijke acties van politici kijkt. Ze leert hem dat hij anderen moet laten uitspreken en goed moet luisteren naar wat anderen zeggen. Nu zat het met dat eerste wel goed in het debat van woensdag, maar met dat tweede niet bepaald. Maar ja, men acht zich onoverwinnelijk. VVD-Kamerlid Hennis twitterde net voor het debat: "Op weg naar het debat, #theatervandelach". Op mijn reactie dat ik dit minachtend vond voor haar collega-kamerleden, reageerde ze dat het ironisch bedoeld was. Ja, ja, maar je schrijft het wel op en ik zie de ironie er niet van in.

Nog erger is echter de reactie van Jos Verhoeven, voorzitter van de Kamercentrale Flevoland. Ik citeer uit de Volkskrant: "Het gaat erom dat het programma van de VVD in het regeerakkoord goed herkenbaar is. En of je daarbij steun krijgt van mensen die wat minder aardig zijn, dat maakt mij helemaal niets uit. De PvdA mag minder extreem zijn, maar die zitten wel aan de hypotheekrenteaftrek. Dan regeer ik liever met een partij die dat niet doet en af en toe wat rare uitspraken doet." Zo bagatelliseer je dus alles... Wat minder aardig, rare uitspraken. Thomas von der Dunk schreef op de Volkskrant website een snoeiharde column, getiteld "De morele leegte van de VVD" waar dit citaat ook in naar voren komt. Hij legt linken naar zo'n driekwart eeuw geleden, in mijn woorden samengevat: ook toen ging materie voor principes. Misschien sterk aangezet, maar ik begrijp het wel. En het maakt me bang voor wat er gaat komen de komende 10 jaar in Nederland. De klok boven dit bericht staat niet voor niets op vijf voor twaalf.

De PVV heeft een substantieel aandeel in het rechtse blok, wat hierdoor verlamt raakt en steeds meer zal toestaan. Verhagen zal er bijvoorbeeld alles aan doen om het uitstapje van Wilders naar New York op 11 september te bagatelliseren. "Hij staat daar niet namens Nederland". Maar hij staat daar WEL namens Nederland als hij in het kabinet zit of dat kabinet overeind houdt. Kom niet aan met cosmetische trucs. Alleen zal Rutte niet meer wegkomen met wat hij nu vooral doet: zwijgen. Hij zal aangesproken gaan worden op hoog niveau. Wilders beledigt Obama bijvoorbeeld op de flap van een anti-Obama boek. Rutte denkt toch werkelijk niet dat dat de Nederlandse positie in het buitenland goed doet? Wat als hij Obama gaat ontmoeten? De Verenigde Staten hoeven echt niet bang voor Nederland te zijn. Dat denken wij in onze grootheidswaanzin nog wel eens, maar feit is dat we een relatief kleine speler zijn op het wereldtoneel.

Dat was een beetje hoe ik me de afgelopen week heb gevoeld. Voor nu ga ik maar eens afwachten wat er gaat komen en hoe we er over een paar jaar voor staan. Want ondanks alles: dat weet niemand nog. We weten nu niet wie de winnaars en verliezers van deze verkiezingen en deze formatie zijn, al roept iedereen nu nog zo hard dat de PvdA de grote verliezer is. Dat zien we pas over een tijd en pas dan kun je - zoals het altijd gaat in de geschiedenis - echte conclusies trekken. Dat ik de komende jaren vrees, doet daar niets aan af.

Te vroeg

Helaas was ik te vroeg met mijn woorden over Mark Rutte. Vandaag in de Telegraaf ging ook bij hem de beschuldigende vinger richting Cohen. De dag van vandaag belooft weinig goeds voor de nabije toekomst. Links is overstuur, maar zelfs dan wil D'66 niet met de SP. Rechts doet niet mee aan het debat komende woensdag en de aanstaande premier verlaagt zich tot de term "de linkse kerk". Rutte ziet eruit als het beste jongetje van de klas dat uiteindelijk zijn zin heeft gekregen. Fijn voor hem. Ga het nu dan maar doen. Maar ben wel zo flink dat je niet zeurt over kritiek. Wijs niet meteen naar een ander om eventuele smetjes op je blazoen te verdoezelen. Je hebt altijd een keuze. Vandaag heb ik wel 100 keer aan mijn moeder gedacht. Haar woorden: "Als Lia in de sloot springt, spring jij dan ook?" klonken in mijn hoofd. Daarmee gaf ze aan dat ik altijd zelf verantwoordelijk was voor wat ik deed. Ik haatte het wanneer ze het zei, maar gelijk had ze wel. Was ze er nog maar, die moeder van mij. Dan had ik haar gevraagd dat zinnetje nog eens een keer te zeggen.

Nederland, tja...

Wat zullen we er van zeggen? Van het aangekondigde minderheidskabinet? Het CDA heeft het weer voor elkaar en speelt en passant de zwarte piet naar de PvdA. Die wilde niet onderhandelen over een middenkabinet. Maar was het niet Maxime Verhagen die riep dat het CDA niet met de PVV zou gaan praten? Toegegeven, wellicht had Cohen het beter kunnen spelen. Maar de PvdA verantwoordelijk maken voor keuzes die het CDA maakt, is wel erg gemakkelijk. "Het kon niet anders en Cohen heeft het gedaan". Hou op met dat kleutergedrag en hou je bovendien aan de feiten. Als Mark Rutte zich niet zo onverzoenlijk had opgesteld in de onderhandelingen met Paars-Plus was die combinatie wellicht mogelijk geweest. Als het CDA zijn poot stijf had gehouden, was dit minderheidsgedrocht er niet gekomen. En inderdaad als Cohen wel had willen onderhandelen over een middenkabinet (waar hij overigens net zo weinig te zoeken heeft als Rutte in Paars-Plus), dan was dit waarschijnlijk ook niet gebeurd.

Kortom: iedere partijleider heeft wel iets ingebracht wat tot dit resultaat heeft geleid. Het siert Mark Rutte dat hij tot nu toe zijn mond houdt richting de PvdA, behalve dat Cohen nu te laat is en daar heeft hij een punt. En hoewel ik een fan ben van Cohen vind ik zijn boosheid van nu dan ook een geval van mosterd na de maaltijd. Maar het allerergst vind ik Verhagen en zijn CDA. Hij is weer de slinkse vos die zelf met schone handen uit de strijd wil komen. Kom op Maxime, neem verantwoordelijkheid voor de keuzes die je zelf maakt. Niemand dwingt het CDA hiertoe. Van mij - en ik denk met mij nog heel wat anderen - hoeven jullie niet te gaan regeren in het belang van het land. Want de vraag is toch echt of dit alles in het belang van het land is? Het CDA kiest er zelf voor te gaan samenwerken met een op-en-top ondemocratische partij die de rechtsstaat links laat liggen. Ook van de VVD snap ik het niet, wat is er liberaal aan regeren langs de randen van de rechtstaat? En zou er intern in de VVD niet meer discussie moeten zijn? Maar goed, de VVD legt de schuld voor deze keuze niet elders. Daar kan het CDA dan in elk geval nog wat van leren.

En voor de rest? Voor de rest werd gisteren een proces voltooid. Dat proces begon al op 9 juni, werd versterkt op 11 juli en gisteren, op 30 juli 2010 was het echt zover: ik schaam me dat ik uit Nederland kom.

Staatsruifeter

Vreemde titel voor een blog? Eigenlijk vind ik van wel. Maar het woord houdt me al vanaf het einde van deze middag bezig. Wat gebeurde er? Ik las op Twitter dat het CDA gaat praten met de PVV in het formatieproces. Persoonlijk lijkt mij elk kabinet met de PVV een ramp voor Nederland.

Maxime Verhagen is ook een twitteraar en heeft me ook al weleens een antwoord gestuurd. Ik schreef hem vanmiddag het volgende: "Jammer! Ik had gehoopt dat het CDA voet bij stuk zou houden. Maar we gaan nu dus op naar een onfatsoenlijk Nederland!". Hiermee bedoelde ik te zeggen dat ik verwacht dat Nederland verder gaat verruwen, dat de vrijheid van meningsuiting nog meer verward gaat worden met het "alles zeggen wat je voor de mond komt, hoe beledigend dat ook voor een ander is" etc. En natuurlijk denk ik ook aan al die mensen die bij een kabinet waar de PVV in zit eigenlijk aangeschoten wild zullen zijn. Misschien ben ik pessimistisch. Maar als je eens een rondje langs de reacties van lezers op diverse nieuwssites maakt, begrijp je wellicht wat ik bedoel. Vergeet daarbij vooral de Telegraaf-site niet.

Op mijn tweet naar Verhagen kreeg ik onmiddellijk reacties van ene T (naam bij de redactie bekend). Reactie 1 had de strekking dat Amsterdammers simpele naïeve mensen zijn die alleen in links geloven. Daar kon ik goed mee leven. Ik denk zelf immers dat mensen die op Wilders stemmen naïef zijn, dus laat de pot niet de ketel verwijten dat hij zwart is. Reactie 2 was korter: "Je bent zeker een staatsruifeter?" Ik moest het eerst drie keer lezen, maar het stond er echt. En ik dacht: waar slaat dit op? En dat dacht ik niet omdat ik al 20 jaar werk en altijd mijn belasting betaal. Nee, ik vond het wel zo'n denigrerende reactie, waar zoveel negativiteit in zit (die overigens precies aangaf wat ik bedoelde met mijn tweet aan Verhagen). Het is dezelfde negativiteit die ik zie als ik het eerder genoemde rondje langs de virtuele nieuwsvelden maak. Je mag geen kritiek hebben of je krijgt een scheldwoord naar je hoofd. Alles wordt meteen persoonlijk gemaakt. Het maakte ook dat ik ging twijfelen of ik mijn mening nog wel moet geven. Ik heb geen zin in dergelijke reacties en ze maken me ook een beetje bang. Bang waar dit gaat eindigen. Maar ik laat me de mond niet snoeren. T. heb ik overigens wel geblokt.

Onlangs schreef ik een blog "Mooi Nederland". Ik hoop vurig dat ik dat blog volgend jaar weer zou kunnen schrijven. Maar als de PVV aan de macht komt heb ik er een hard hoofd in.

Mooi Toscane

Net terug van een heerlijke vakantie in Toscane. Mooie natuur, prachtige steden en natuurlijk heerlijk eten, goede wijn en de beste koffie van de wereld. Het leven kan zo simpel zijn! Een kleine foto-impressie

A room with a view


Lucca


Duivelsbrug/ Devil's bridge


Iedereen wil dezelfde foto maken in Pisa/
Everybody takes the same pic in Pisa


Beekje oversteken!/Crossing the water


Onderweg/ While walking


Sammy is mee.../ Sammy is with us


En ontdekt de wereld/And discovers the world


Siena (1)


Siena (2)



Siena (3)/Duome


Beeld/statue in Monte Cantine Alto


"Kabelbaan/Cable car"


Casa Albinelli/our apt


Puccini!


Liset & Internet :-)

Mooi Nederland

Als je de media en een aantal van onze politici moet geloven, is Nederland een vervelend land waar het onveilig vertoeven is. Niet alleen Wilders waarschuwt ons, ook andere politici benadrukken bijvoorbeeld dat Amsterdam nou niet echt een pretje is om te wonen. Steeds vaker denk ik: zijn er twee Nederlanden? Leven zij in een ander land dan ik? Ik woon namelijk in een mooi land!

Ik weet dat het mijn stokpaardje is, maar tegengeluid is echt geboden volgens mij. Je maakt in de dagelijkse omgang zo veel leuke dingen mee. Ook dingen die laten zien dat zo veel mensen die ergens anders geboren zijn, wel geïntegreerd zijn. Mijn hart doet zeer als ik naar die mensen kijk en bedenk hoeveel andere mensen lelijk over hen denken. Ik zou die "lelijk-denkers" zo graag eens meenemen op een reisje. Dan gingen we eerst naar mijn werk en maakten een praatje met de schoonmaakster. Altijd vrolijk en toen Nederland de eerste wedstrijd op het WK had gewonnen, kwam ze helemaal stralend binnen: "Het gaat zo goed met mij: Hup Holland Hup". Dat was nog geen week na de verkiezingen, waarover ze wel zei: "jammer dat die blonde man zo veel stemmen heeft gekregen. En er aan toevoegde: "Veel buren vinden hem goed".

De reis zou verder gaan richting fietsenstalling bij Utrecht Centraal, waar ik mijn OV-fiets heen breng (ook al zo'n mooi systeem). Daar staat een voetbalwedstrijd aan en ik discussieer met een echte ouderwetse Utrechtenaar en een Turkse man over de wedstrijd en we bedenken hoe Nederland het zal gaan doen tegen Brazilie. We schatten de kansen van Nederland niet zo hoog in, maar alle drie hopen we vurig dat Nederland doorgaat.

Dan zou de reis verder gaan met de trein naar Amsterdam Amstel. Daar stappen we uit en fietsen langs het "voetbalveldje" achter het station waar een diversiteit aan kinderen samen in goede harmonie aan het spelen is. Ahmed van ongeveer drie jaar valt op. Hij is ondeugend en de oudere kinderen houden hem goed in de gaten. Wanneer Ahmed weer eens zonder op of om te kijken achter een bal aangaat, hengelt een van de grotere kinderen hem net op tijd van de straat en spreekt hem bestraffend toe: "Aaaahmed, dat mag niet, je mag niet zo maar de straat oprennen". Ahmed knikt deemoedig maar zijn oogjes blijven stralen. En de oudere kinderen kijken elkaar aan en je ziet ze denken: "hij leert het nooit". We zouden verder fietsen langs de Amstel, die rustig door Amsterdam slingert en waar met het mooie weer de kade helemaal vol zit. De stad gonst op een zomerse manier. We fietsen nog even langs de groenteboer uit Irak en kopen heerlijke avocado's voor een prijs waar je bij Albert Heijn nog geen kwart avocado koopt. En dan zijn ze nog lekkerder ook. Omdat ik van dadels hou, mag ik er een paar pakken uit de mand bij de kassa, zonder te betalen. Dan zouden onze wegen zich scheiden. Ik zou hopen dat ze iets van mijn liefde voor leven in Nederland en Amsterdam zijn gaan begrijpen. Het leven is namelijk zo veel leuker als je geniet van de plek waar je bent!

Niet jaloers op Mark Rutte

De verkiezingen zitten erop, er komt geen nieuw kabinet Balkenende. De uitslag hakte er bij mij behoorlijk in, net als bij vele anderen. De anderhalf miljoen stemmen op de PVV worden vertaald in de quote "het volk heeft gesproken", daarmee voorbijgaand aan de 8,5 miljoen mensen die niet op de beweging van de heer Wilders hebben gestemd. De uitslag heeft mij ertoe gebracht lid te worden van de Partij van de Arbeid.

Ik vind deze uitslag nog steeds afschuwelijk. Maar gezien de huidige verhoudingen kan ik alleen maar blij zijn dat het dubbeltje "wie is de grootste" naar de VVD is gerold. Mark Rutte heeft de PVV op voorhand niet uitgesloten. Hij hamerde wel op inhoudelijke verschillen. Hij verwees met name naar het punt van de AOW. Wilders heeft hem met de rug tegen de muur gezet door dat punt onmiddellijk te laten vallen. Ook de andere partijen hebben dat gedaan: de VVD moet eerst met Wilders gaan praten. Er zijn dan drie scenario's die geen van drieën aantrekkelijk zijn voor de VVD.

In het eerste geval komt de VVD er uit met de PVV. Dan is het CDA nog nodig. Stel dat deze partij 'ja' zegt. Dan zal het CDA ondanks het verlies zijn huid duur willen verkopen. Intern lijken er grote meningsverschillen te zijn over deelname aan een kabinet met de PVV. Een deel van de achterban mort openlijk in NCR-Handelsblad. Dat morren wordt gevoed door optredens van PVV-leden zoals dat van Hero Brinkman in Knevel en van de Brink. Daarnaast wordt opgemerkt dat het CDA in zo'n kabinet de meest linkse is, terwijl ze haar stemmers van de rechterflank moet terug zien te halen. Er zullen dus behoorlijke concessies moeten worden gedaan door VVD-PVV. Daarbij komt dat - waar Rutte alleen bang is voor PVV-kikker Brinkman - het gevaar voor "springende kikkers" veel groter is bij het CDA. Een deel van de fractie zal niet blij zijn met de samenwerking. De gedoogsteun van de SGP kan uitkomst bieden. Echter, in dat geval werkt de VVD niet alleen samen met een partij die moslims uitsluit, maar ook met een partij die vrouwen als onvolwaardige partners in de samenleving ziet. Samenwerking met twee partijen waarvan de ideeën haaks staan op het liberale gedachtegoed is wellicht wat te veel van het goede. Daarbij komt dat weliswaar een meerderheid van 57% van de VVD-kiezers een voorstander is van de VVD-PVV-CDA combinatie, maar 43% niet. Het zou mij niet verbazen als juist de mensen die al langer dan vandaag VVD stemmen tot die 43% behoren. Daar is geen onderzoek naar gedaan, maar de weinige VVD-stemmers die ik over politiek spreek, zijn zeker geen aanhanger van Wilders. Met die mensen zal de VVD ook rekening willen en moeten houden. Er zijn nog meer problemen: die in de samenleving. Het fatsoen zal nog verder afnemen, moslims voelen zich nog meer uitgesloten en er zijn al ambtenaren die aangegeven hebben gewetensbezwaren te hebben tegen de PVV. Die onrust zal alleen maar toenemen. Kortom: de vraag is wat Rutte er eigenlijk aan heeft zijn eerste premierschap aan een dergelijk kabinet te verbinden.

In het tweede scenario komt de VVD er niet uit met de PVV. Dan zal de PVV in de oppositie belanden en de schuld daarvan bij de VVD leggen, zeker als het tot een kabinet Paars-Plus zou komen. De VVD heeft dan heel wat wat uit te leggen aan die 57% VVD-stemmers die wel met de PVV in de regering wilden. De oppositie van de PVV zal fel, hard en onfatsoenlijk zijn. In het derde scenario komen VVD-PVV er niet uit met het CDA. De PVV zal in dat geval het CDA hard aanvallen. Het CDA zal echter veel meer steun van links krijgen in de discussie bij afwijzing van de PVV dan de VVD.

Voor links kunnen scenario 2&3 goed uitpakken. Een deel van deze partijen is dan nodig om een kabinet te vormen. Niet alleen wordt hun onderhandelingspositie sterker, zij hebben daarnaast in alle rust kunnen afwachten en een strategie kunnen bepalen. PvdA, Groen Links en D'66 hebben nu de tijd om gezamenlijk op te trekken. Het zou slim zijn als zij afstemmen welke punten zij gezamenlijk willen binnen halen bij de VVD en waartoe zij onderling bereid zijn elkaar tegemoet te komen. Het feit dat alle drie de partijen (ook de PvdA) aangegeven hebben dat eerst met de grote winnaar gesproken moet worden in plaats van met de (grotere) PvdA geeft deze partijen later meer troeven in handen. Job Cohen kan daarbij de kaart uitspelen dat het verschil tussen de PvdA en de VVD wel heel erg klein was. Rutte zal leiding moeten geven aan een kabinet wat voor het merendeel bestaat uit partijen die veel linkser zijn dan de VVD. Rest nog de mogelijkheid VVD-CDA-PvdA, maar dan zit de VVD met twee partijen die elkaar niet lusten. Bovendien is deze optie ook voor de PvdA minder aantrekkelijk en zal Cohen zijn troefkaart van close runner-up wellicht nog wat harder uitspelen. Kortom: ook deze twee scenario's zijn niet aantrekkelijk voor Rutte.

Dan heeft Cohen het nu iets makkelijker. Hij is duidelijk geweest over het niet willen regeren met de PVV. Bovendien is hij zelf door de PVV ook uitgesloten. Wilders kan hem in deze richting geen verwijten maken. Wanneer het een kabinet VVD-PVV-CDA wordt zal Cohen zeker niet blij zijn, maar de PvdA kan oppositie voeren in de wetenschap dat de basis voor zo'n kabinet binnen het CDA op zijn zachtst wankel is en er ook binnen de VVD twijfels over bestaan. Cohen zal samen Halsema en Pechtold de spreekbuis worden namens alle Nederlanders die een PVV-samenleving niet willen. Een rol die deze drie mensen bij uitstek ligt. Roemer zal zeker ook een duit in het zakje doen. De VVD en CDA zijn echter in deze kwestie (als regeringspartners van de VVD) vrijwel monddood.

In het geval het over rechts niet lukt, is de PvdA vrijwel zeker nodig voor de vorming van een kabinet. Cohen kan dan veel meer punten binnenhalen dan had gekund wanneer hij vanuit "een zetel meer" dan de VVD had moeten gaan praten. Zijn advies om over rechts te gaan beginnen met deze onderhandelingen versterkt zijn positie in deze.

Ik wens daarom Mark Rutte veel succes en wijsheid toe de komende weken.

Het kabinet Balkenende VII

Het gaat er komen, ik weet het zeker. Het kabinet Balkenende VII. Ik heb deze week net als vele anderen met verbazing zitten kijken naar JP-de-MP. Net als velen heb ik me afgevraagd hoe het kan dat een geliefde burgemeester opstapt nadat de raad het vertrouwen in hem opzegt terwijl JP weer gewoon blijft zitten. Hanneke Groenteman schrijft het mooi op Joop.nl: "Een vakantiehuis kostte een stad een uitzonderlijk goede burgemeester, een oorlog was (nog) geen reden om een draaiende en stuntelende premier naar huis te sturen". De mensen van Maastricht hadden Leers graag gehouden. Willen wij Balkenende houden? Als ik rondkijk, zeggen de meeste mensen die ik ken ronduit'nee'. Hoe kan het toch dat de man steeds maar blijft zitten?

Het is een kat met zeven levens, het kan niet anders. Hoe kan het anders dat het hem steeds weer lukt een coalitie bij elkaar te krijgen? Waarom willen andere partijen met deze man werken, terwijl ze daardoor alleen maar hun geloofwaardigheid verliezen? En daarbij ook de steun van hun kiezers? Kijk naar D66, kijk naar de VVD. Die verloren heel wat zetels na deelname aan een kabinet-Balkenende. En ook de PvdA doet het bedroevend slecht. Intussen blijft het CDA redelijk stabiel en vooral ook de grootste partij al zit de PVV de christendemocraten op de hielen in de peilingen. Is het dan toch de macht die trekt? Ik weet het niet. Maar begrijpen doe ik het niet. Net zo min als ik begrijp waarom hij met zijn partij zoveel stemmen krijgt. Ze zeggen weleens: een land krijgt de premier die het verdient. Dan staan we er als Nederland toch niet goed op. Maar het goede nieuws is: het houdt een keer op. Na Balkenende VII. Want meer dan zeven levens zal toch ook hij niet hebben?

2010 gaat nu echt beginnen

De vakantie zit erop. Nou ja bijna. Ik heb besloten laat naar bed te gaan dus ik heb nog twee uurtjes. Maar morgen gaat 2010 dan echt beginnen. Weer naar het werk. En eerlijk is eerlijk: ik heb er gewoon geen zin in. Er ligt een hoop werk te wachten en het vooruitzicht meteen in volle vaart er tegenaan te gaan, trekt me niet. Niet na deze lome echte Kerstvakantie. Kerstvakantie is stiekem mijn favoriete vakantie. Vakantie met een hoofdletter. Er hoeft zo weinig. En ik doe dus ook weinig. Beetje in huis rommelen, boeken lezen (drie deze vakantie, wat wat magertjes afsteekt tegen de zeven die ik vorig jaar las), beetje werken ook (maar wel alleen leuke dingen), af en toe even de stad in en genieten van de Amsterdamse grachten. Lunchen in Naarden-Vesting, even naar een verjaardag, Tweede Kerstdag met familie. Maar het allermooist is het gevoel niks te hoeven. En dan realiseer je je toch weer hoe je je door het heen laat leven. En al neem ik het me ieder jaar weer voor dat niet te doen: het gebeurt toch elke keer weer. Dit jaar ga ik het met praktische oplossingen proberen. Niet altijd de e-mail open laten staan. Niet altijd a la minute reageren maar enkele momenten per dag inbouwen om dat te doen. Vaker vragen wanneer iemand iets nodig heeft zodat ik het beter in kan plannen. Dat soort dingen. Of het zal helpen? Of ik het vol zal houden? Ik weet het niet. 2010 zal het moeten leren!