Rare week

Ik vond het maar een rare week deze week. Terwijl ik van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat achter de computer zat om deadlines te halen, kon ik het ook niet laten zo veel mogelijk te lezen over de ontwikkelingen in ons land. Er schiet dan toch veel door je hoofd. Van de geschiedenislessen over de Tweede Wereldoorlog, tot het op het spel staan van je baan, tot emigreren naar New York, tot je eigen contacten met mensen die je aardig vindt maar die rechts gestemd hebben, tot denken: "de tijd zal het moeten leren".

Kortom, ik maak me erg druk over wat er nu allemaal gebeurt. Wat ik deze week heb gezien stemt me treurig. De houding van Mark Rutte en Maxime Verhagen tijdens het debat van woensdag: genant. Twee pubers die hun klasgenoten belachelijk zitten te maken door een lange neus te maken en steeds samen te zitten smoezen. Een collega van mij heeft wel eens gezegd dat ze niet weet hoe ze haar zoon nog moet opvoeden als ze naar dergelijke acties van politici kijkt. Ze leert hem dat hij anderen moet laten uitspreken en goed moet luisteren naar wat anderen zeggen. Nu zat het met dat eerste wel goed in het debat van woensdag, maar met dat tweede niet bepaald. Maar ja, men acht zich onoverwinnelijk. VVD-Kamerlid Hennis twitterde net voor het debat: "Op weg naar het debat, #theatervandelach". Op mijn reactie dat ik dit minachtend vond voor haar collega-kamerleden, reageerde ze dat het ironisch bedoeld was. Ja, ja, maar je schrijft het wel op en ik zie de ironie er niet van in.

Nog erger is echter de reactie van Jos Verhoeven, voorzitter van de Kamercentrale Flevoland. Ik citeer uit de Volkskrant: "Het gaat erom dat het programma van de VVD in het regeerakkoord goed herkenbaar is. En of je daarbij steun krijgt van mensen die wat minder aardig zijn, dat maakt mij helemaal niets uit. De PvdA mag minder extreem zijn, maar die zitten wel aan de hypotheekrenteaftrek. Dan regeer ik liever met een partij die dat niet doet en af en toe wat rare uitspraken doet." Zo bagatelliseer je dus alles... Wat minder aardig, rare uitspraken. Thomas von der Dunk schreef op de Volkskrant website een snoeiharde column, getiteld "De morele leegte van de VVD" waar dit citaat ook in naar voren komt. Hij legt linken naar zo'n driekwart eeuw geleden, in mijn woorden samengevat: ook toen ging materie voor principes. Misschien sterk aangezet, maar ik begrijp het wel. En het maakt me bang voor wat er gaat komen de komende 10 jaar in Nederland. De klok boven dit bericht staat niet voor niets op vijf voor twaalf.

De PVV heeft een substantieel aandeel in het rechtse blok, wat hierdoor verlamt raakt en steeds meer zal toestaan. Verhagen zal er bijvoorbeeld alles aan doen om het uitstapje van Wilders naar New York op 11 september te bagatelliseren. "Hij staat daar niet namens Nederland". Maar hij staat daar WEL namens Nederland als hij in het kabinet zit of dat kabinet overeind houdt. Kom niet aan met cosmetische trucs. Alleen zal Rutte niet meer wegkomen met wat hij nu vooral doet: zwijgen. Hij zal aangesproken gaan worden op hoog niveau. Wilders beledigt Obama bijvoorbeeld op de flap van een anti-Obama boek. Rutte denkt toch werkelijk niet dat dat de Nederlandse positie in het buitenland goed doet? Wat als hij Obama gaat ontmoeten? De Verenigde Staten hoeven echt niet bang voor Nederland te zijn. Dat denken wij in onze grootheidswaanzin nog wel eens, maar feit is dat we een relatief kleine speler zijn op het wereldtoneel.

Dat was een beetje hoe ik me de afgelopen week heb gevoeld. Voor nu ga ik maar eens afwachten wat er gaat komen en hoe we er over een paar jaar voor staan. Want ondanks alles: dat weet niemand nog. We weten nu niet wie de winnaars en verliezers van deze verkiezingen en deze formatie zijn, al roept iedereen nu nog zo hard dat de PvdA de grote verliezer is. Dat zien we pas over een tijd en pas dan kun je - zoals het altijd gaat in de geschiedenis - echte conclusies trekken. Dat ik de komende jaren vrees, doet daar niets aan af.