Mooi Nederland

Als je de media en een aantal van onze politici moet geloven, is Nederland een vervelend land waar het onveilig vertoeven is. Niet alleen Wilders waarschuwt ons, ook andere politici benadrukken bijvoorbeeld dat Amsterdam nou niet echt een pretje is om te wonen. Steeds vaker denk ik: zijn er twee Nederlanden? Leven zij in een ander land dan ik? Ik woon namelijk in een mooi land!

Ik weet dat het mijn stokpaardje is, maar tegengeluid is echt geboden volgens mij. Je maakt in de dagelijkse omgang zo veel leuke dingen mee. Ook dingen die laten zien dat zo veel mensen die ergens anders geboren zijn, wel geïntegreerd zijn. Mijn hart doet zeer als ik naar die mensen kijk en bedenk hoeveel andere mensen lelijk over hen denken. Ik zou die "lelijk-denkers" zo graag eens meenemen op een reisje. Dan gingen we eerst naar mijn werk en maakten een praatje met de schoonmaakster. Altijd vrolijk en toen Nederland de eerste wedstrijd op het WK had gewonnen, kwam ze helemaal stralend binnen: "Het gaat zo goed met mij: Hup Holland Hup". Dat was nog geen week na de verkiezingen, waarover ze wel zei: "jammer dat die blonde man zo veel stemmen heeft gekregen. En er aan toevoegde: "Veel buren vinden hem goed".

De reis zou verder gaan richting fietsenstalling bij Utrecht Centraal, waar ik mijn OV-fiets heen breng (ook al zo'n mooi systeem). Daar staat een voetbalwedstrijd aan en ik discussieer met een echte ouderwetse Utrechtenaar en een Turkse man over de wedstrijd en we bedenken hoe Nederland het zal gaan doen tegen Brazilie. We schatten de kansen van Nederland niet zo hoog in, maar alle drie hopen we vurig dat Nederland doorgaat.

Dan zou de reis verder gaan met de trein naar Amsterdam Amstel. Daar stappen we uit en fietsen langs het "voetbalveldje" achter het station waar een diversiteit aan kinderen samen in goede harmonie aan het spelen is. Ahmed van ongeveer drie jaar valt op. Hij is ondeugend en de oudere kinderen houden hem goed in de gaten. Wanneer Ahmed weer eens zonder op of om te kijken achter een bal aangaat, hengelt een van de grotere kinderen hem net op tijd van de straat en spreekt hem bestraffend toe: "Aaaahmed, dat mag niet, je mag niet zo maar de straat oprennen". Ahmed knikt deemoedig maar zijn oogjes blijven stralen. En de oudere kinderen kijken elkaar aan en je ziet ze denken: "hij leert het nooit". We zouden verder fietsen langs de Amstel, die rustig door Amsterdam slingert en waar met het mooie weer de kade helemaal vol zit. De stad gonst op een zomerse manier. We fietsen nog even langs de groenteboer uit Irak en kopen heerlijke avocado's voor een prijs waar je bij Albert Heijn nog geen kwart avocado koopt. En dan zijn ze nog lekkerder ook. Omdat ik van dadels hou, mag ik er een paar pakken uit de mand bij de kassa, zonder te betalen. Dan zouden onze wegen zich scheiden. Ik zou hopen dat ze iets van mijn liefde voor leven in Nederland en Amsterdam zijn gaan begrijpen. Het leven is namelijk zo veel leuker als je geniet van de plek waar je bent!