Van oude mensen...

Oud zijn is niet hip. Discussies in de media verhalen bijvoorbeeld over zielige ouderen weggestopt in de meest vreselijke verpleeghuizen. Daar moet natuurlijk wat aan gebeuren. Maar ook fitte ouderen zijn niet hip. Sterker nog, in de politieke discussie mogen ze geen mening hebben. Ze worden meteen neergezet als mastodonten. In de politiek vindt mijn generatie dat de tijd gekomen is, dat wij aan de beurt zijn. Gezien de prestaties van mijn generatiegenoten sluit ik me hier niet meten bij aan. Stef Blok bijvoorbeeld is van hetzelfde bouwjaar als ik. Van hem word ik niet blij, onverzoenlijk naar de oppositie maar wat heeft hij zelf tot nu toe te vertellen? Of neem Sabine Uitslag, haar berichten op twitter doen je vermoeden dat je met een puber te maken hebt, de CDA-groupie zogezegd. Nee, dan mevrouw Hannie van Leeuwen. 84 jaar en "still going strong". Wat een bewondering heb ik voor haar. Zij heeft de oorlog nog meegemaakt, sterker nog, ze heeft aan verzet gedaan. En nu, zoveel decennia later doet ze weer aan verzet. Beschaafd, netjes, maar het komt wel knalhard binnen. Althans bij mij. Ze is niet van mijn partij, maar wat zou ik graag meer van dit soort mensen aan de politieke top zien. Maar helaas, Van Leeuwen stopt met haar activiteiten voor het CDA. En dan reageert een "jongere" op Joop.nl als volgt: "De partij moet gezuiverd worden van de oude garde en verjongen met standpunten die passen in dit tijdsgewricht. Van Agt, Lubbers, ze moeten plaats maken voor nieuwe denkbeelden en niet de partij terug de jaren 70 in willen slepen. Vooruitgang is nodig".

Grappig dat jong zijn en vooruitgang altijd met elkaar in verband worden gebracht. In mijn ogen is Van Leeuwen veel beter in staat vooruitgang tot stand te brengen dan jonge CDA-vrouwen zoals de eerder genoemde Sabine Uitslag of Mirjam Sterk. Tenzij je vooruitgang definieert als het alsmaar doorgaan met individualisering, de zwakken de zwakken laten en hosanna he voor het kapitalisme. Als je geen cohesie wilt in de maatschappij, maar gewoon ieder voor zich. Dan heb je meer aan types als Uitslag en Sterk. Ik zeg niet dat deze dames niets doen voor de maatschappij, maar hun visie op de samenleving (of het gebrek eraan) spreekt me niet aan. Laten we als dertigers en veertigers niet denken dat we alle wijsheid in pacht hebben. Laten we niet denken: "van oude mensen, de dingen die voorbijgaan". Maar laten we luisteren naar mensen die zo veel meer meegemaakt hebben dan wij. En in elk geval, laten we er royaal respect voor hebben. Ja, laten we oud zijn gewoon heel hip maken.

Berlusconi in Nederland

Het kabinet Rutte is alweer een paar weken geïnstalleerd en de regeringsverklaring is afgelegd. Uitgebreid is natuurlijk het verslag in de media. De laatste maanden erger ik me steeds meer aan de berichtgeving over politiek. Het is Wilders voor en Wilders na. Iedere opmerking van de grote blonde leider wordt uitgebreid in het nieuws gebracht. Dit geldt ook voor zijn onfatsoenlijkheden in de kamer. “Daar heb je hem weer” als Cohen Wilders wil interrumperen is daarvan een duidelijk voorbeeld evenals het immens kinderachtige “huilie-huilie”. Wat moet je er als kiezer mee? Waarom moet ik dat overal waar ik ben zien en horen? Waarom wordt het steeds herhaald? Ik heb er niks mee. Doe maar wat meer fatsoen.

Maar er is hoop. Vandaag was de nieuwe fractievoorzitter van het CDA in Buitenhof en vertelde dat hij fatsoenlijk wilde debatteren. Dat heeft hij ook gedaan de afgelopen week en samen met Cohen en Roemer vond ik hem een verademing. Maar nee, de interviewer wilde weten waarom Van Haersma Buma niet wat harder was, want dan alleen kon je het debat toch winnen? Wat de interviewer vergat, was dat Wilders niet echt debatteert en dat het gestrekte been van Stef Blok van de VVD ook nauwelijks als debat gezien kan worden. Gelukkig dat premier Rutte wel een inhoudelijk debat wilde voeren. Hij maakte weliswaar een uitglijder bij het debat over de dubbele paspoorten, maar daar faalde in mijn ogen ook de Kamer. Rutte gaf namelijk een inhoudelijk argument waarom hij een verschil ziet tussen een Turks en een Zweeds paspoort. Dit betrof de invloed die het land van het “tweede” paspoort uitoefent op zijn burgers. En dat ligt voor Turkije anders dan voor Zweden. Je hoeft het met dat argument niet eens te zijn. Je hoeft het met Rutte’s handelswijze niet eens te zijn. Maar Rutte had daar met inhoudelijke tegenargumenten moeten worden aangepakt. Die werden niet naar voren gebracht. Een gemiste kans. Ook de media lieten dit liggen, het ging weer alleen over de vorm.

O ja, de media. Daar begon ik mee. Net als in de politiek beheerst de PVV de media. Iemand schreef onlangs dat het journaal opende met de zin: “Geert Wilders is het niet eens met president Obama”. Let wel: het gaat hier om de leider van de derde partij van Nederland die het niet eens is met de president van (nog steeds) het machtigste land van de wereld. Je zou Obama zien denken “Gurt who?”. Het laat zien hoe ver de media doorgeschoten zijn. Met als voorlopig dieptepunt het het afbellen van Jan Marijnissen door Pauw en Witteman omdat PVV-er Martin Bosma niet met de SP-voorzitter om tafel wilde. Waarom moet ik toch steeds vaker aan Berlusconi denken?

Aapjes kijken

Gisteren was ik op de Apenheul. En gewoon omdat ik ze leuk vind een paar foto's van aapjes! (met mijn nieuwe lens)

Het is weer donker...

Helaas, de vreugde was van korte duur. Rechts gaat er komen. Vanmiddag was ik ziek thuis en keek naar het debat. Stuitend was de arrogantie van Mark Rutte, stuitend was de houding van de PVV-fractie als Cohen aan het woord was, stuitend was het gedraai van Maxime Verhagen. Ik hoop dat Beatrix Rutte er vanavond flink van langs gegeven heeft voor zijn gedrag. Maar ook daar zal Rutte zich niets van aan trekken. Hij acht zich onoverwinnelijk (maar heeft volgens mij geen idee waar hij aan begint).

Een ding is duidelijk voor volgend jaar maart: een stem voor de VVD en voor het CDA is een stem voor Wilders. Het is niet anders. De polarisatie gaat er komen. Kiezers van rechts gedragen zich op twitter ronduit onbeschoft, zelfreflectie is er niet bij. Maar ook op meer persoonlijk vlak, zonder dat er harde woorden vallen is het merkbaar. Ik voel - zoals al eerder gezegd - afstand tot mijn eigen familie omdat zij dit nieuwe kabinet van harte ondersteunen. Voor het eerst zit mijn buitenbeentjes-positie die ik heb me echt in de weg. Het is niet anders. Ik zal mijn mond niet houden. Mark Rutte wil premier worden van zo veel mogelijk Nederlanders. Zijn houding deze middag heeft er voor gezorgd dat hij in elk geval geen premier van alle Nederlanders wordt. Want mijn minister-president wordt Rutte nooit en te nimmer.

Een zonnig weekend

Heerlijk, de zon schijnt weer eens. Letterlijk, maar ook figuurlijk. Het mislukken van het minderheidskabinet van VVD en CDA, met gedoogsteun van de PVV is (voorlopig) van de baan. Mijn eerste reactie op Twitter: YES-YES-YES.

In de media komen nu veel CDA-ers en VVD-ers aan het woord die het jammer vinden. Men wil dat Mark Rutte een regeerakkoord gaat schrijven en dat partijen daar op in kunnen tekenen. Het is geen kunst te raden dat men hierbij denkt aan het akkoord waaraan de laatste drie weken gewerkt is. Het akkoord waar rechts Nederland van zou smullen (en laten we maar even niet bedenken wat links Nederland ervan zou gaan doen). Gevolg: dezelfde drie partijen plus de SGP tekenen in. Voor alle overige partijen gaan de wensen van de VVD veel te ver, zij willen de pijn van de bezuinigingen anders verdelen. We zijn dan weer terug bij af. Want gaan Ferrier, Klink en Koppejan dan wel met de PVV in zee? (en wil iedereen nu eens ophouden deze drie mensen dissidenten te noemen?). Deze drie CDA-ers hebben oprecht grote bezwaren tegen samenwerking met de PVV. Natuurlijk hadden ze hun bezwaren eerder kunnen melden, maar zulke processen hebben soms ook tijd nodig. En ze houden goed stand. Ze hebben geweigerd te verklaren dat ze hun zetel op zullen geven als ze het niet met het CDA-congres eens zijn. Dit ondanks grote druk in de CDA-fractie, zoals een prachtig stuk vandaag in de Volkskrant laat zien. Ik heb bewondering voor deze drie mensen, ze hebben in elk geval lef.

Ik hoop daarom dat de koningin niet ingaat op het aanbod van de heer Rutte. "Over rechts" lijkt een heilloze weg. Voor andere partijen zal Rutte zijn piketpalen een stuk naar links moeten verzetten en de vraag is of hij dat in zo'n akkoord zal doen. Daarbij kont dat Rutte drie maanden de tijd gehad om een kabinet te vormen en heeft uitgesproken dat alleen rechts voor hem bespreekbaar was. Het lijkt mij dan ook geen recht doen aan de toch vrij povere prestaties van de heer Rutte in de formatie om hem nu alleen de lead te geven. Daar komt bij dat hij slechts met een zetel verschil de verkiezingen heeft gewonnen. Hij gedraagt zich echter alsof de VVD 30 zetels meer heeft dat de PvdA in plaats van 1. Wat dan wel? Eigenlijk heb ik geen idee. Ik ben niet jaloers op Beatrix. Maar wat er ook gebeurt: dit weekend schijnt in elk geval de zon!

Reactie geweigerd

Iedere dag horen we wel van CDA-ers die niet in zee willen met de PVV. Gelijk hebben ze wat mij betreft. Ik waardeer de ophef in het CDA een stuk meer dan de oorverdovende stilte binnen de VVD. Mannen als Veerman en Wijffels waardeer ik zeer, al zijn ze niet van mijn partij. Ik zie een van die twee wel als minister-president van een zakenkabinet of een extraparlementair kabinet. Liever dan Mark Rutte, die in mijn ogen nog nooit een staaltje leiderschap heeft laten zien. Juist nu zou Rutte zich als toekomstig premier moeten laten horen. Dat hij zich niet uit wil laten over de onderhandelingen begrijp ik. Maar juist hij zou zich scherp moeten uitspreken tegen de onfatsoenlijke reacties van veel mensen in de samenleving op de zorgen die CDA-ers en ook links uiten. Die onfatsoenlijke reacties komen niet alleen van PVV-ers maar ook van een deel van zijn eigen achterban. Echter, hij gooit olie op het vuur met zo ongeveer het enige wat hij in de laatste maand heeft gezegd: "de druiven zijn zuur bij de linkse kerk".

Rutte zou er goed aan doen eens een uurtje de reacties van Telegraaf-lezers te bekijken op de (keurig) morrende CDA-ers. Dan weet hij voor welke mensen hij het onder andere doet nu. Mensen die schelden, beledigen, kleineren de normaalste zaak van de wereld vinden, maar dat wel doen achter een virtuele muur. Het is echt stuitend om te zien wat er allemaal de wereld in geslingerd wordt. Er staan nog net geen doodsbedreigingen op. Waarschijnlijk haalt de moderator van de Telegraaf die weg. Grappige is dat de enige keer dat ik een wat onfatsoenlijke reactie op de Telegraaf-site wilde plaatsen deze geweigerd werd. Een aantal weken geleden bracht de Telegraaf het als groot nieuws dat 45% van haar lezers Wilders de slimste politicus vond tegenover slechts 3% Cohen. Ik kon het even niet laten en typte een wat flauwe reactie (ik geef het toe), namelijk dat ik het een GROOT compliment voor Cohen vond dat Telegraaf-lezers hem niet zien als de slimste politicus. En geloof het of niet: mijn reactie werd geweigerd. Hij was niet in lijn met de huisregels van de Telegraaf... Mijn mond viel open. Je wilt niet weten wat er namelijk allemaal over Cohen geschreven werd door de lezers van dat stuk. Kennelijk mag je critici van rechts uitmaken voor wat je wil, maar mag je geen kritiek leveren op het Telegraaf-publiek. Hoewel ik mijn eigen reactie ook kinderachtig vond, blijf ik het censuur van de bovenste plank vinden. Maar ja, volgens Rutte eet ik dan ook zure druiven in mijn linkse kerk. En weet je, die laat ik me dan maar lekker smaken.

Waarom ben ik eigenlijk zo boos?

Deze week heb ik me vaak afgevraagd wat me nu zo boos maakt om wat er in de politiek gebeurt. Zo boos en verdrietig dat ik er soms uren per dag aan denk en niet kan slapen. Niet gezond voor je gemoedsrust. Natuurlijk is de meest voor hand liggende verklaring dat wat er nu afgesproken gaat worden in de kabinetsformatie indruist tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid. De zwakke schouders de sterkste lasten. Als je zoiets op Twitter zegt, denken mensen meteen dat je zelf zwakke schouders hebt. Nou, die heb ik letterlijk en figuurlijk niet. Maar toch is dat niet hetgeen me het meest boos maakt. Ik weet al sinds ik jong ben dat er verschillende meningen bestaan over hoe je de welvaart zou moeten verdelen.

Nee, wat me vooral boos maakt, is het keiharde oordelen over mensen die je eigenlijk niet kent. En het goed praten hiervan. En het afzeiken van mensen die bezorgd hierover zijn. En waarom maakt met dat boos? Omdat het uiteindelijk over mijn buren gaat. Over die mensen hier in de omgeving die moslim zijn en met wie we samen in een gezellige buurt wonen. Over mijn buurman die na de vakantie de spullen mee naar boven sjouwt. Over mijn groenteboer die in al zijn enthousiasme iedereen overhaalt de lekkerste dadels van Amsterdam te kopen. Over die giechelende meiden in de winkelstraat die samen lekker puber lopen te zijn. En buiten mijn buurt gaat het over net zulke mensen. Over de buren van mijn moeder in een dorp in Brabant, die als ze 's avonds laat thuis kwam een oogje in het zeil hielden en keken of ze veilig binnen kwam. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Daarom maakt het me zo verschrikkelijk boos dat er drie mannen zijn die afspreken elkaars standpunten te accepteren over de islam. Waarom gebeurt dit? Waarom accepteren we dit?

Want hoe zouden wij het vinden als ons in een ander land hetzelfde overkwam? Hoe zouden wij het vinden als onze kinderen in een hoek gezet zouden worden al doen ze nog zo hun best op school? In een hoek, enkel en alleen omdat ze tot een bevolkingsgroep horen die onder vuur ligt. Stel dat we als bevolkingsgroep in dat land vaker dan gemiddeld in aanraking met de politie komen. Wil je dan dat jouw kind daar ook op aangekeken wordt, ook al doet het niks verkeerd? Kijk eens naar het wangedrag van sommige Nederlandse jongeren in Spanje en Griekenland. Die misdragen zich daar en vinden dat Spanjaarden en Grieken zich hier maar aan aan moeten passen. Voor die jongeren heb ik weinig respect. Maar moet ik daar alle Nederlandse jongeren op aan kijken?

Kortom: het gaat over mensen. Mensen die net als jij en ik een leven willen dat bij hen past en waar ze plezier in hebben. Mensen die samen met Nederlanders er wat van willen maken. Die mensen maken het merendeel van de moslimbevolking uit. Politici zouden hierin het voorbeeld moeten geven. Die zouden niet moeten accepteren dat er zo over een bevolkingsgroep gesproken wordt. Niet door een politieke partij en ook niet door individuele Nederlandse burgers. De vrijheid van meningsuiting is een groot goed, maar wat als het andere vrijheden in de weg dreigt te gaan staan? De vrijheid om te leven als elke Nederlander. En omdat die vrijheid voor een deel van mijn (en jouw) buren onder druk staat, ben ik boos. Heel boos.