Sammy's streken

Wij hebben een kat. En die heeft de laatste paar jaar streken. Hij is inmiddels bijna 14 jaar. Hij vindt dat een respectabele leeftijd, waarop wij hem dienen te verwennen. Hoe we dat merken? Aan zijn gedrag. Hij vraagt geen aandacht, hij eist aandacht. Als gevolg hiervan klinkt met regelmaat een gejammer door het het huis. Als dat niet helpt, volgt een sprong op de bank, gevolgd door weer een hard "mjiaaauuuuw". Vervolgens rolt Sammy op zijn rug om aan te geven waar hij geaaid wenst te worden. En dan kijkt hij je zo intens aan dat je bijna geen 'nee' meer durft te zeggen. Wanneer ik naar de keuken loop, loopt Sammy mee. Hij heeft dan immers recht op een heuse "Kitsbit" (daar voelt hij zich dan weer niet te oud voor, terwijl het snoepjes voor jonge katten zijn). Dat ik niet van plan ben hem twaalf keer per dag kattensnoepjes te geven, wil er maar niet in. En daar helpt zelfs intens kijken niet aan. Dan loopt hij maar naar het balkon. Dat heeft een grote aantrekkingskracht op hem. Lekker knagen aan de plantjes. Gevolg is meestal dat ik binnen een kwartier binnen iets op te ruimen heb. Dus spreek ik hem bestraffend toe. Effect? Nul! En zo zijn er nog wel meer voorbeelden. Maar ach, het is ook wat: 14 jaar. En na 8 jaar de underdog kat te zijn geweest bij zijn vorige eigenaar, is het nu ook wel lekker voor hem om alle aandacht te krijgen. En we moeten niet zeuren. We vonden Sammy altijd een beetje een theemuts. En nu, na jaren wordt hij eindelijk net een echte kat!

Stuntelen

De minister-president stond afgelopen donderdag te stuntelen, zo gaf hij ook zelf toe. Het was geen handig moment om dat te doen. Hij werd met de vloer gelijk gemaakt. Het overkomt iedereen wel eens. In dat opzicht is Balkenende ook gewoon een mens. Vandaag las ik in de Volkskrant een stuk over hoe het zo gekomen was. En daar schrok ik eigenlijk meer van dan van het gestuntel zelf. Wat stond er?
" Balkenende had in de voorafgaande weken een moordend programma. Er zaten te veel nieuwe, slecht ingewerkte medewerkers op cruciale plekken. De apparatuur haperde. Mensen op belangrijke posities waren net even afwezig. Daardoor liep Balkenendes voorbereiding hopeloos uit, en kwam hij nauwelijks aan slapen toe. Bovendien was hij een beetje grieperig."


Kijk dat laatste, daar is weinig aan te doen (al zal de premier door het weinige slapen bevattelijker zijn geweest voor een koutje). Maar alles daarvoor.... Waarom bereidt een premier zich niet wat rustiger voor? Zijn er geen taken die door anderen overgenomen kunnen worden? En hoe kan het dat op te veel cruciale plekken mensen zitten die niet ingewerkt zijn? En de allerergste: mensen op belangrijke posities waren net even afwezig. Wat een flauwekul zeg! Nooit van prioriteiten stellen gehoord? Van time management? In deze tijd van crisis is het belangrijk dat we het gevoel hebben dat ons land in goede handen is. Dat het best kan dat we in moeten leveren en dat het niet altijd even leuk zal zijn, maar dat er mensen zijn die goed over keuzes nadenken. Het optreden van de premier stelde al niet gerust. Maar het feit dat hoge ambtenaren kennelijk andere dingen voorrang verlenen boven HET moment van het jaar waarop het land uitkijkt naar wat komen gaat, vind ik meer dan kwalijk. Daar is maar een goed woord voor: gestuntel!!

Blote buiken tax?

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik op zijn zachtst gezegd geen fan ben van de heer Wilders. Het verbaast me dan ook steeds weer dat alle journalisten de aandacht op hem vestigen. Gisteren, tijdens de Algemene Beschouwingen, was het weer raak. Mijn hemel, al bedoelt de man het serieus, je neemt het toch niet serieus? Wie wil je met al die aandacht overtuigen? Mensen die hem verafgoden blijven dat toch wel doen en mensen die hem niet moeten, ergeren zich alleen maar geel en groen. Oops, en nu besteed ik zelf ook een blog aan hem... Wilders met zijn hoofddoekjes tax. Hoofddoekjes zijn een teken van onderdrukking van de vrouw en ze vervuilen het straatbeeld. Met het eerste kun je het eens zijn. Wanneer een vrouw niet de keuze heeft al dan niet een hoofddoek te dragen, dan is dat niet goed. Maar laten we de parallel eens trekken met het andere uiterste: de blootcultuur. Overal op straat zie ik stukken mens die ik niet wil zien. Hoewel de mode - gelukkig - weer wat bedekter lijkt te worden (of is dat omdat de winter eraan komt?), zie je overal blote ruggen en, nog erger, blote buiken. Het is maar weinig mensen gegeven dat dit mooi is. En zelfs dan... Vandaag op het werk ook weer een meisje met een deel van de buik bloot. Waarom doen vrouwen dat? Eigenlijk vind ik het net zo goed een teken van onderdrukking, want doet een deel van de vrouwen dit niet alleen maar om mannen te plezieren? En ziet een deel van de mannen dit niet als een uitnodiging om dingen te kunnen doen die ze niet moeten willen doen? Kortom, meneer Wilders, waarom dan niet gepleit voor een blote buiken tax? Want als we het dan toch over straatvervuiling hebben...

Wii-en

Sinds mijn verjaardag hebben we thuis een nieuwe hobby: de Wii-sports. Als echte jongere ouderen houden we ons vooral bij het bowlen en tennissen. Trouw doen we iedere dag de Wii-fit test. Mijn fitheidsleeftijd varieert al naar gelang de opdrachten die het programma mij geeft. Gisteren nog 55, maar vandaag maar weer 29. Er zijn ook dagen dat ik 80 jaar ben. Maar dat mag de pret niet drukken. Sammy, onze kater, zit met stijgende verbazing naar ons te kijken. Twee mensen die met een kastje in hun hand heen en weer staan te zwaaien, hun ogen gefixeerd op het scherm. Hij knippert dan nog maar eens met zijn ogen en gaat verder slapen. Hij vindt die Wii een vervelende concurrent. Soms zijn we wat te fanatiek. Dan vliegen de glazen (al dan niet met inhoud) door de kamer, tegen de muur. De lamp is al diverse malen tegen de grond gegaan. En soms mept de een in zijn enthousiasme de ander keihard op de arm. Ik voel me ook al helemaal een met mijn Mii, een donkerharig wicht in een paars truitje. In mijn dromen begin ik er al helemaal zo uit te zien. We houden het ook goed vol, al zes weken. Nou maar hopen dat dat met dit nieuwe blog ook lukt!