Helaas, de vreugde was van korte duur. Rechts gaat er komen. Vanmiddag was ik ziek thuis en keek naar het debat. Stuitend was de arrogantie van Mark Rutte, stuitend was de houding van de PVV-fractie als Cohen aan het woord was, stuitend was het gedraai van Maxime Verhagen. Ik hoop dat Beatrix Rutte er vanavond flink van langs gegeven heeft voor zijn gedrag. Maar ook daar zal Rutte zich niets van aan trekken. Hij acht zich onoverwinnelijk (maar heeft volgens mij geen idee waar hij aan begint).
Een ding is duidelijk voor volgend jaar maart: een stem voor de VVD en voor het CDA is een stem voor Wilders. Het is niet anders. De polarisatie gaat er komen. Kiezers van rechts gedragen zich op twitter ronduit onbeschoft, zelfreflectie is er niet bij. Maar ook op meer persoonlijk vlak, zonder dat er harde woorden vallen is het merkbaar. Ik voel - zoals al eerder gezegd - afstand tot mijn eigen familie omdat zij dit nieuwe kabinet van harte ondersteunen. Voor het eerst zit mijn buitenbeentjes-positie die ik heb me echt in de weg. Het is niet anders. Ik zal mijn mond niet houden. Mark Rutte wil premier worden van zo veel mogelijk Nederlanders. Zijn houding deze middag heeft er voor gezorgd dat hij in elk geval geen premier van alle Nederlanders wordt. Want mijn minister-president wordt Rutte nooit en te nimmer.