Het kabinet Balkenende VII

Het gaat er komen, ik weet het zeker. Het kabinet Balkenende VII. Ik heb deze week net als vele anderen met verbazing zitten kijken naar JP-de-MP. Net als velen heb ik me afgevraagd hoe het kan dat een geliefde burgemeester opstapt nadat de raad het vertrouwen in hem opzegt terwijl JP weer gewoon blijft zitten. Hanneke Groenteman schrijft het mooi op Joop.nl: "Een vakantiehuis kostte een stad een uitzonderlijk goede burgemeester, een oorlog was (nog) geen reden om een draaiende en stuntelende premier naar huis te sturen". De mensen van Maastricht hadden Leers graag gehouden. Willen wij Balkenende houden? Als ik rondkijk, zeggen de meeste mensen die ik ken ronduit'nee'. Hoe kan het toch dat de man steeds maar blijft zitten?

Het is een kat met zeven levens, het kan niet anders. Hoe kan het anders dat het hem steeds weer lukt een coalitie bij elkaar te krijgen? Waarom willen andere partijen met deze man werken, terwijl ze daardoor alleen maar hun geloofwaardigheid verliezen? En daarbij ook de steun van hun kiezers? Kijk naar D66, kijk naar de VVD. Die verloren heel wat zetels na deelname aan een kabinet-Balkenende. En ook de PvdA doet het bedroevend slecht. Intussen blijft het CDA redelijk stabiel en vooral ook de grootste partij al zit de PVV de christendemocraten op de hielen in de peilingen. Is het dan toch de macht die trekt? Ik weet het niet. Maar begrijpen doe ik het niet. Net zo min als ik begrijp waarom hij met zijn partij zoveel stemmen krijgt. Ze zeggen weleens: een land krijgt de premier die het verdient. Dan staan we er als Nederland toch niet goed op. Maar het goede nieuws is: het houdt een keer op. Na Balkenende VII. Want meer dan zeven levens zal toch ook hij niet hebben?

2010 gaat nu echt beginnen

De vakantie zit erop. Nou ja bijna. Ik heb besloten laat naar bed te gaan dus ik heb nog twee uurtjes. Maar morgen gaat 2010 dan echt beginnen. Weer naar het werk. En eerlijk is eerlijk: ik heb er gewoon geen zin in. Er ligt een hoop werk te wachten en het vooruitzicht meteen in volle vaart er tegenaan te gaan, trekt me niet. Niet na deze lome echte Kerstvakantie. Kerstvakantie is stiekem mijn favoriete vakantie. Vakantie met een hoofdletter. Er hoeft zo weinig. En ik doe dus ook weinig. Beetje in huis rommelen, boeken lezen (drie deze vakantie, wat wat magertjes afsteekt tegen de zeven die ik vorig jaar las), beetje werken ook (maar wel alleen leuke dingen), af en toe even de stad in en genieten van de Amsterdamse grachten. Lunchen in Naarden-Vesting, even naar een verjaardag, Tweede Kerstdag met familie. Maar het allermooist is het gevoel niks te hoeven. En dan realiseer je je toch weer hoe je je door het heen laat leven. En al neem ik het me ieder jaar weer voor dat niet te doen: het gebeurt toch elke keer weer. Dit jaar ga ik het met praktische oplossingen proberen. Niet altijd de e-mail open laten staan. Niet altijd a la minute reageren maar enkele momenten per dag inbouwen om dat te doen. Vaker vragen wanneer iemand iets nodig heeft zodat ik het beter in kan plannen. Dat soort dingen. Of het zal helpen? Of ik het vol zal houden? Ik weet het niet. 2010 zal het moeten leren!